شهید علی محمد رضازاده، دارای اخلاقی نیکو و پسندیده بود، نسبت به خویشان و نزدیکان، توجه خاصی داشت، خود را موظف به صله رحم و اطلاع از حال خویشاوندان می دانست، به طوری که در روزهای مرخصی از جبهه، به تمامی خویشان سر می زد و از همگی دیدن می نمود. در نامه های ارسالی از جبهه نیز فرد فرد خویشان را، دور و نزدیک و کوچک و بزرگ، سلام می رساند و از حال همه جویا بود.
او دارای تواضع و فروتنی خاصی بود و خود را هرگز برتر از آنچه بود نمی دانست، بلکه کمتر از آنچه بود می پنداشت.
